Europa = klimaatvoortrekker
Is klimaat nog een hot topic? In de aanloop naar de verkiezingen lijkt het thema alweer wat weggedeemsterd. Kwamen de klimaatmarsen dan te vroeg? Het is niet netjes om die vraag te stellen, want het antwoord ruikt naar politiek opportunisme.
Te vroeg, te laat, te veel, te weinig, het klimaatverhaal swingt nog altijd alle kanten uit. Voor mij waren er twee eyeopeners: het klimaatbetoog van Nic Balthazar én “Tien klimaatacties die werken”, het boek van Pieter Boussemaere. Beiden gaat uit van het feit dat er klimaatverandering is. Dat is een wetenschap. Eens je dat feit onder ogen ziet en erkent, kan je handelen.
Als gedeputeerde voor milieu, natuur, landschap én klimaat kan ik op provinciaal niveau het beleid mee bepalen. West-Vlaanderen moet evolueren naar een klimaatneutraal grondgebied. Deadline: 2050. We ondersteunen projecten die de CO2-uitstoot reduceren, we monitoren en we delen onze klimaat knowhow met de lokale besturen. We geven tips over hoe je klimaatverandering kan aanpakken in je directe omgeving, met bijvoorbeeld de renovatie van sociale huurwoningen. Die sociale huisvesting moet uitgroeien tot voorbeeldmodel voor energiezuinig en duurzaam wonen. Als beleid kan je hier het verschil maken. En goede voorbeelden werken aanstekelijk én drempelverlagend, dat weten we.
Aan de andere kant van het klimaatspectrum heb je de mondiale aanpak. Een continent als Afrika wordt dubbelhard getroffen door de klimaatverandering. Als je al extreme droogtes kent, dan is de impact van een nog extremere droogte direct voelbaar. We moeten die landen helpen in het opzetten van klimaatacties. We zijn dat ook aan hen verplicht, al is het maar uit ‘eerlijke schaamte’, want het zijn niet de armste landen die de klimaatproblemen hebben veroorzaakt …
En tussen lokaal en mondiaal zit Europa. Wat kan en moet Europa doen voor het klimaat? Het Europese klimaatbeleid is ook gericht op de doelstelling ‘klimaatneutraal tegen 2050’. Om dit te halen zal een tandje moeten worden bijgestoken. Ik zie het liefst een Europa dat zich ook op het vlak van klimaatacties een voortrekkersrol toeëigent. Een Europese klimaatwet lijkt me een must. Geen holle doos maar een klimaatwet met bindende en afdwingbare maatregelen voor de lidstaten.
De overgang naar een duurzame economie zal geld kosten maar uiteindelijk ook geld opbrengen. Het komt erop aan om tijdens die overgangsfase iedereen mee aan boord te houden. Ik pleit voor een Europees klimaatfonds, gespijst met opbrengsten die Europa haalt uit de CO2-uitstootboetes. Er is immers geld nodig voor onderzoek, voor duurzame energie- en bebossingsprojecten, voor educatie, voor de omscholing van arbeiders, voor de aanpassing van infrastructuur enz. Ik ben niet bang voor klimaatdoelstellingen en –acties. Ik onthoud vooral ook de positieve daadkracht van de jeugd. Ik geloof erin en ik weet dat ik als tachtigjarige – in 2050, gezeten in de schaduw van mijn klimaatneutraal huis – aan mijn achterkleinkinderen met veel geduld zal uitleggen over hoe het was om de CO2-uitstoot te lijf te gaan.
